Pjotr lives!

De kunstpagina van de Volkskrant is vandaag erg in de war. Eerst wordt de lezer vergast op een staaltje eigentijdse kunstkritiek door Frits van der Waa, die meldt dat “het resultaat (…) confronterend [is], soms zelfs oncomfortabel, maar alleen om die reden al in principe geslaagd.” Ja, lees die zin nog maar eens. Alleen om die reden al in principe geslaagd. Hier gaat een beerput aan mogelijkheden open voor ‘in principe geslaagde’ voorstellingen waar we maar liever snel weer het deksel op doen.

Opera Spanga, want daar ging het over, gunnen we haar ludieke uitwassen, zij opereert tenslotte in het vrije veld, maar ik mag hopen dat een Donna Giovanna ons in het echte operatheater bespaard blijft. Uit de begeleidende foto concludeer ik overigens dat rolstoelen momenteel blijkbaar hot zijn onder operaregisseurs.

Net bekomen van de schrik doe ik iets verderop een muziekhistorische ontdekking van overstelpend belang. Als steunbetuiging aan de Zuid-Osseten dirigeerde Osseet Valeri Gergiev in Tschinvali Tsjaikovski’s Zevende Symfonie, jawel, de Zevende, “die Tsjaikovski aan Leningrad opdroeg toen het door de Nazi’s werd belegerd.” Adembenemend! Een werk geschreven door een 101 jaar oude Pjotr Ilyich, terwijl iedereen me jarenlang heeft wijsgemaakt dat hij in 1893 verscheiden is! En ik heb het niet op CD!