Mobiel moment

Intercity Arnhem-Nijmegen, 18u10. Aan het woord: een héél blond meisje van een jaar of 17. - “Ja, ik ben het (…) Ik kom naar je toe hè (…) Dan kunnen we praten (…) Hoezo, daar heb je geen zin in? (…) Het is simpel hoor. Of we praten, of we kappen d’r mee (…) Het kan je niet schelen. Het interesseert je geen ene moer hè? (…) Ja? Dan praten we dus hè. Zeg het maar. Of we kappen, wat je wil (…) Dus ik kom, hè? (…) Wat? (…) Je gaat niet gezellig doen (…) En je ouders? (…) Gaan ook niet gezellig doen. Nou, dat wordt gezellig dan (…) Hoezo? Wat doe ik dan verkeerd? (…) Ja, dat zal wel. Tot je d’r bij vertelt dat je moeder me geslagen heeft. Dan wordt het wel effe een ander verhaal (…) Mijn ouders hebben jou nooit aangeraakt, maar jouw moeder heeft me geslagen! En jij stond er bij en zei niks (…) Best hoor. Ik kom gewoon. Maar één verkeerd woord van jou… (…) Nee hoor, ik ga jou niet slaan (…) Maar één verkeerd woord van jou en ik sla je moeder voor d’r bolle kop (…) IK SLA JE MOEDER VOOR D’R BOLLE KOP! (…) Ja hoor, sla ik die ook nog. Kan mij het schelen. Ben ik net zo’n judoka, zo’n dikke, met zo’n band om z’n buik (…) Ja. Nou, tot zo dan hè (…) Ja, doei.”