Day-o!

Met de spoken van Haunted Homes nog in mijn hoofd, en omdat ik Geena Davis zonet voorbij zag flitsen in Stuart Little 2, moest ik ineens denken aan Beetlejuice. Een vroege film van de geniale Tim Burton en een komisch meesterwerk zonder weerga. De plot is ongeveer als volgt: Jong echtpaar koopt een droomhuis in een ingeslapen stadje, om pal daarop dodelijk te verongelukken. Ze keren als spoken naar hun huis terug, al duurt het even voor ze erachter zijn dat ze dood zijn. Intussen wordt hun huis overhoop gehaald door de nieuwe bewoners, een onuitstaanbaar New Yorks echtpaar, hij een dommig-verveelde zakenman, zij een hysterische kunstenares vol pretenties en zonder talent, met hun depressieve dochter en een vals-nichterige interieurarchitect in het kielzog. Het jonge stel roept de hulp in van de freelance mensenuitdrijver Betelgeuse (spreek uit: Beetlejuice), maar wordt tot de orde geroepen door hun maatschappelijk werkster Juno, die hen begeleidt bij hun eerste stappen in het hiernamaals. Als ze last hebben van mensen moeten ze dat zelf maar oplossen, aldus de doorrookte hulpverleenster. Dus bekwaamt het stel zich in de spokerij, wat nog niet zo blijkt mee te vallen. Eén van hun pogingen vindt plaats tijdens een etentje van de New Yorkers met hun artistiekerige en patserige vrienden. De geesten nemen bezit van het gezelschap, met onverwachte gevolgen. Het resultaat is een scène waar ik de eerste keer dat ik 'm zag zo om gelachen heb dat het pijn deed.