English music

De mooiste dingen komen altijd ongevraagd, ongezocht, onverwacht. Toen ik vanmiddag de Abbey in Bath binnenliep was dat met het doel het dak en de toren te beklimmen, en zo een mooi gezicht op de Roman Baths te genieten zonder me in de drommen Bank Holiday toeristen daar beneden te hoeven begeven. Maar in het zonnige interieur van die helder lichte kerk begon net, zo bleek, het Bath University Chamber Choir aan zijn laatste concert van het seizoen, en snel genoeg waren toren, baden, stad en wereld vergeten. Als er in Engeland gezongen wordt kan Lorelei wel inpakken.

Tijd en verstand stonden stil bij de breekbare schoonheid van Eric Whitacre's Sleep, een hartverscheurend weefwerk van lumineus schrijnende kleine secundes. En aan het slot was er een toepasselijk en nauwelijks minder prachtig Nunc dimittis op tonen van Holst, waar de sopranen tegen het eind, in het saecula saeculorum de poorten van de hemel op een kier weten te forceren.