Man ist was man ißt

Koken is het helemaal tegenwoordig. In de eindeloze reeks huis-koop-en-verbouwprogramma's is de keuken het pièce de résistance, met verplicht kookeiland uiteraard. Topkoks zijn nationale celebrities. Je valt op TV van de ene kookwedstrijd in de andere, waar diezelfde topkoks zenuwachtige wannabe chefs lekker in de pan mogen hakken. En het is echt niet zomaar een kwestie van de groente mooi snijden en een stukje vlees lekker rosé bakken, nee, koken moet gaan over de diepste uitdrukking van je wezen. Ik zag het in een Engelse kookshow al eens, dat een kandidate werd weggestuurd omdat ze 'in haar koken onvoldoende uitdrukte wie ze was.' Maar nu lees ik tot mijn verbazing dat zelfs de Michelin-brigade dit criterium voor zijn sterrencircus hanteert: "Komt de persoonlijkheid van de chef tot uitdrukking in het eten?"

Ik probeer me voor te stellen hoe zo'n beoordeling in zijn werk gaat. Komt Michelin voor de proeverij bij de chef langs om een persoonlijkheidsvragenlijst af te nemen, zodat de uitkomst daarvan straks gematcht kan worden met het Menu Degustation? Als er een hele saaie chef in de keuken staat, scoort hij dan ook een punt wanneer hij vervolgens inderdaad heel saai kookt?

Hoe smaakt een narcistisch klaargemaakte coquille?