Obsessie

Die freelance klus, daar komt het natuurlijk allemaal door. Weg zijn de eindeloze driedaagse weekenden, er moet op vrijdag gewoon gewerkt worden. En als je dan zaterdag en zondag even rust hebt, gapen de ijle hoogten van de Kindertotenlieder je van de lessenaar aan, - en o ja, was ik niet ook voorzitter van die club, wat moest er allemaal nog meer…? “Bijna geen werk als je een goed bestuur hebt,” zo werd mij bezworen toen ik werd geheadhunt, maar die vlieger gaat natuurlijk mooi niet op als je zo’n control freak bent als ik.

Dus wordt er zaterdag en zondag ook gewerkt. Na de Kindertotenlieder dient Der Tod und das Mädchen zich nog aan, want ook het kwartet wil vooruit; het wordt al een heel muzikaal grafgebeuren zo. En u denkt dat ik dan tijd overhoud, laat staan inspiratie, om te bloggen?

So not.

Vooral omdat de tijd die ik overhoud om te bloggen tegenwoordig opgaat aan Sketchup, de leukste software ter wereld. Of toch in elk geval de leukste 3D-software. Schier onbegrensde mogelijkheden en speels eenvoudig in gebruik. Ooit ontwikkeld door @Last, een enthousiaste, jonge softwarefirma, maar al lang door Google opgevreten, omdat Sketchup zo’n ideaal medium is om 3D vulling voor Google Earth mee te maken. De basisversie kun je tegenwoordig gewoon helemaal voor noppes krijgen, kijk maar.

Zo nu en dan verleidt Sketchup me weer eens tot een architectonisch megaproject, en een maand of drie geleden heb ik me gewaagd aan iets dat al heel lang broeide maar dat me, zoals de Engelsen zo mooi zeggen, nogal daunting voorkwam: het bouwen van een 3D-model van Castle Howard. Howard is een grandioos, barok Engels country house, U vermoedelijk beter bekend als Brideshead (hopelijk uit de godsonmogelijk mooie TV-serie, maar misschien ook wel uit de tenenkrommend, haren-ten-berge-jagend, maagomkerend verschrikkelijke film). Vanaf 1699 in tachtig jaar tijd uit de grond gestampt, naar ontwerp van een toneelschrijver, John Vanbrugh, had Castle Howard het mooiste huis van Engeland kunnen worden als de bouwheer na een poosje niet te onvoorzichtig was geworden met zijn centen en bovendien zijn interesse niet van huis naar tuin had verlegd.

Het megapaleis dat Vanbrugh op een groene heuvel in Noord Yorkshire had gedacht bleef half voltooid staan totdat een erfgenaam op de onzalige gedachte kwam een alternatieve westvleugel te laten ontwerpen in de inmiddels modieus geworden Palladiaanse stijl. Symmetrie en verhoudingen werden aan iedere denkbare laars gelapt en tot op de dag van vandaag schamen de eigenaren van het huis zich het schompes over het resultaat – de huidige Howards naar verluidt zo erg dat ze hebben verboden dat er een afbeelding van de verfoeide westvleugel in het gidsboekje verschijnt. Castle Howard staat er een beetje gebocheld bij - wat het immense, pralende, sombere huis ook wel iets aandoenlijks geeft. En handicap of niet, huis, tuin en landschap zweren samen tot een oord zo mooi als ik er op de wereld weinig heb gezien.

In de virtuele wereld van 3D staat intussen niets in de weg om Howard alsnog op te bouwen zoals Vanbrugh het bedoeld had, en daar heb ik dus mijn project van gemaakt. Het kost alleen maar een beetje (veel) tijd. Documentatie is er genoeg, vooral in Vitruvius Britannicus , een architectonisch smulboek waar je sinds een tijdje geen tienduizenden euros meer voor hoeft neer te tellen bij een antiquariaat voor gevorderden omdat Dover het voor een habbekrats heeft laten herdrukken. Dus zit ik in de stille uurtjes eindeloos te puzzelen, te meten en te Sketchuppen, en dit is zover als ik nu gevorderd ben:

Stop dat in een mooie rendermachine en het begint er op te lijken:

Ik weet, het is een gevaarlijke bezigheid, tenslotte hoeft je niet lang naar zoiets te kijken om een obsessief-compulsieve stoornis vast te stellen. Ik ben er ook zeer op bedacht op zijn tijd een praatje te maken met de buren, want voor je het weet denken die dat je een Karst T. aan het doen bent. Gelukkig heb ik geen auto. Wel een geruite spencer, trouwens… ieks. Maar redding is nabij – volgende week moet ik mijn virtuele isolement hoe dan ook doorbreken. Dan gaat de boot naar Engeland. En dinsdag over een week, dan sta ik op de groene heuvels van Noord Yorkshire en zal ik me bijkans knorrend van genoegen door Castle Howard zelf in zijn scheefgegroeide armen laten sluiten.